Kimsin sen?
Kim olduğun aynaya baktığında gördüğün değildir hiçbir zaman. Onlarca felsefe kitabı okuyarak, kendi içinde yüzlerce kez muhakeme yaparak varacağın nokta da değilsindir sen.
Olmak istediğin gibi biri olsan, o da değilsin. O zaman bu soruya vermiş olacağın yanıt, filmlerde izlediğin karizmatik aktörlerin ağzından olur. Yani, sana sorduklarında. Sen kendine sorduğunda ise o cevap yanlıştır ve sen o cevabın bulunduğu şıkkın üzerini çizersin. Sınavı verdiğinde işaretlediğin şıkkın o olmasına rağmen.
Sen, kimsede gizli değilsin de. Hiçkimsenin varlığı seni açıklayamaz.
Sorunun cevabını bilecek tek kişi sensin. Ama bulamayacaksın asla onu. Doğal değilsin çünkü, yaradılışında var. Yaradılışında olmasa bile insanlığın yarattığı kültürün bir sonucu olarak var. Bugün olduğunla yarın olmayacaksın, istediğin kadar bırak kendini, hayatında her şey güzel gidiyorken kalbin sana itiraf ediyor olacak esasında "her şeyin" güzel olmadığını, çatlak bir ses gibi. Beynin sorunun doğru cevabını bulduğunda aynı anda yanlışa dönecek doğru. Sinirlenme, asla doğru cevabı bulamayacaksın, kendin bile aynada gözlerinin içine baktığında anlayamazsın nasıl biri olduğunu, rahatla.
Kendin söyle: Sen sığabilir misin sen'e?
Bak bir hayata. Sevdiğin insanlara bak bir tarafta, farklı farklı. Diğer tarafta korktuğun, çekindiğin insanlara bak. Hepsinden de var değil mi; okulda, sokakta, ailende. Çıkar cebinden cep telefonunu, sırasıyla ara rehberindeki herkersi. Farklı insanlarla konuşurken, sesin hiç öncekinin aynısı çıkmadı değil mi?
Havaya bak bir. Puslu bir hava, kara bulutlar. Hemen altında aynı renkte kapalılığı simgeleyen birbiri ardına gelen çatılar, apartmanların çatıları. Nasıl hissediyorsun, aklında ne var, ne yapmak istiyorsun? Hemen güneşli ve cıvıl cıvıl bir havada masmavi denizi seyrettiğin günü hatırla. Nasıldı, nasıldın? Peki ya o gün ormanda ağaçların arasında yavaş yavaş tek başına yürürkenki ruh halin? İnandığın şeyler, başarabileceğini sandıkların, hayata bakış açın? O gün de bugün gibi miydi?
Şimdi bir daha söyle: Mümkün müdür bu dünyada, seni bir çerçeveye koyup duvara asmak?
Sen, kötüsün. Sen, iyisin, bugün bilgeysen yarın hiçbir şeysin. Bugün adaletliyken, yarın acımasızsın. İnsanları yok yere öldürmüş olsan da sen, sen içinde kötülüklerin en büyüğünü barındıran olsan da, annen yine gelip bağrına basar seni, herkes ilk gördüğü yerde öldürürken. Sen bir melek olsan, en büyük saflığınla gülümsesen, kollarını herkesi her şeyi arasına sığdırabilecek kadar açsan, arasındakileri ısıtacak kadar sıcak olsan bile biri gelir seni arkandan iter, sana ve senin iyiliğine, saflığına sığınmış insanların üzerine düşersin, olan onlara olur.
Çünkü sen; dünyasın.
